- Αλμοάδες
- (Al-Mehadz). Μέλη θρησκευτικής μουσουλμανικής αίρεσης από την οποία προήλθε τον 12o αι. η ισχυρότερη δυναστεία Βερβέρων ηγεμόνων. Την αίρεση αυτή ίδρυσε o Ιμπν Τουμάρτ, που δίδασκε ότι o Θεός είναι ενιαίος (γι’ αυτό και οι οπαδοί της ονομάστηκαν αλμοβαχιντούν, δηλαδή οπαδοί του ενιαίου). Σκοπός των Α. ήταν μια ευρύτατη θρησκευτική μεταρρύθμιση ως αντίδραση κυρίως εναντίον των Αλμοραβιδών. Η δυναστεία των Α. (1121-1269) με αρχηγό τον Αμπντ αλ-Μουμίν, μαθητή του Ιμπν Τουμάρτ, βασίλευσε σε μια αυτοκρατορία που απλωνόταν σε όλη τη βόρεια Αφρική (εκτός από την Αίγυπτο) και σε μεγάλο μέρος της Ισπανίας (που όμως την έχασαν μετά την ήττα των μουσουλμάνων στο Άας Νάβας ντε Τολόσα το 1212). Η βασιλεία των Α. έφτασε στο καλλιτεχνικό και πολιτιστικό της απόγειο στα χρόνια των τριών πρώτων χαλιφών, κατέρρευσε όμως το 1269, όταν οι Μερινίδες κατέλαβαν την πρωτεύουσά τους Μαρακές και πέθανε o τελευταίος χαλίφης της, Αμπού Νταμπούς.
Ο μιναρές της Κουτουμπίγια, στην πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της ένδοξης βερβερικής δυναστείας των Αλμοάδων Μαρακές, χαρακτηριστικός της δυτικής επίδρασης στην ισλαμική αρχιτεκτονική (φωτ. Prato).
Dictionary of Greek. 2013.